Στην δική μου σύνθεση επιλέγω τεχνικές από την θεωρία Gestalt και τον Υπαρξισμό, την Προσωπο-κεντρική προσέγγιση του Rogers, αλλά και τεχνικές και ένοιες από την Συστημική θεραπεία. Ας τις δούμε επιγραμματικά:
• Υπαρξισμός – Gestalt
Τόσο η προσέγγιση της Gestalt όσο και ο υπαρξισμός, σαν φιλοσοφίες ζωής αλλά και θεραπευτικές προσεγγίσεις, επικεντρώνονται στην ανίχνευση και την ανάπτυξη της επίγνωσης του ατόμου για το παρόν και το τώρα, ώστε να καταφέρει να ζει μια πιο αυθεντική ζωή. Έτσι αναζητούν την αυθεντική εμπειρία του ατόμου, την ανάπτυξη της αυτοσυνειδησίας και την αναζήτηση νοήματος και σκοπού στη ζωή. Η επίγνωση του παρόντος είναι καθοριστική για την αλλαγή, γιατί μόνο στο τώρα μπορώ να αλλάξω το πεδίο που δραστηριοποιούμαι. Μπορώ να γυρίσω πίσω και να δω, να θυμηθώ, να νοιώσω, αλλά δεν μπορώ να παρέμβω. Στο εδώ και τώρα όμως έχω όλη τη δύναμη. Μέσα από την εξερεύνηση των συναισθημάτων, των σκέψεων και των σωματικών αισθημάτων μου στο παρόν μπορώ να ανακαλύψω περισσότερα για τον εαυτό μου, αλλά και τα βαθύτερα αιτία των θεμάτων μου. Έτσι μπορώ να επιτύχω πιο συνειδητές και αυθόρμητες αλλαγές, μπορώ να μάθω να αναγνωρίζω και να αποδέχομαι τα διάφορα μέρη του εαυτού μου, συμπεριλαμβανομένων των πτυχών που ενδεχομένως έχω απορρίψει ή αγνοήσει, και μπορώ να αναπτυχθώ στο να αντιμετωπίζω τις προκλήσεις της ζωής με δημιουργικότητα και ευελιξία, ανακαλύπτοντας νέους τρόπους αντίδρασης και επίλυσης προβλημάτων. Αρχή φόρμαςΤέλος φόρμας
• Προσωποκετρική – Rogers
Στην Προσωποκεντρική θεραπεία, γνωστή και ως θεραπεία Rogers ή Προσωποκεντρική προσέγγιση, βασιζόμαστε σε δύο αρχές: την αυθεντικότητα και την εν-συναίσθηση. Το ζητούμενο σε αυτή την προσέγγιση είναι η αληθινή επαφή με τον θεραπευόμενο. Αυτό θα γίνει με το να αντέχω να μοιράζομαι τις αληθινές μου σκέψεις και αισθήματα και να μην κρύβω τον εαυτό μου πίσω από μάσκες, ρόλους και αυθεντίες. Την ίδια στιγμή χρειάζεται να είμαι ευαίσθητος και να μπορώ να αντιληφθώ τα συναισθήματα και τις ανάγκες του θεραπευόμενου, ώστε μαζί να φτιάξουμε ένα υποστηρικτικό και ανοιχτό περιβάλλον, όπου θα ερευνήσουμε τα θέματα, τις σκέψεις και τα συναισθήματά του με ελευθερία και χωρίς επίκριση. Με αυτή την προσέγγιση ενισχύουμε την αυτογνωσία, την αυτό-βοήθεια και την αυτοεκτίμηση του θεραπευόμενου, μιας και ο ίδιος καταλαβαίνει πως είναι ο κύριος αρχιτέκτονας της θεραπευτικής διαδικασίας και της ζωής του.
• Συστημική θεραπεία (κυρίως για την θεραπεία ζευγαριών)
Η Συστημική θεραπεία είναι μια προσέγγιση που επικεντρώνεται στην οικογένεια ως ένα δυναμικό σύστημα, αλλά δεν χρειάζεται να μείνει εκεί. Αντί να επικεντρώνεται αποκλειστικά στον θεραπευόπομενο, η Συστημική θεραπεία εξετάζει τις αλληλεπιδράσεις και τα μοτίβα συμπεριφοράς μεταξύ των μελών της οικογένειας ή άλλων συστημάτων, και πώς αυτά επηρεάζουν την ψυχική υγεία και τα προβλήματα των μελών. Φεύγει λοιπόν από το άτομο και εστιάζει στο «όλον». Αφήνει για λίγο τις προσωπικές ιδιότητες και γυρίζει στη σχέση, ώστε να μπορέσουμε να κατανοήσουμε καλύτερα την πραγματικότητα του θεραπευόμενου. Όποια αλλαγή φέρει στο σύστημα ένα μέλος του συστήματος, αυτή επηρεάζει και όλο το σύστημα και με αυτό έχουμε να δουλέψουμε. Σταδιακά έχουμε να δούμε τους ρόλους που αναπτύσσονται μέσα στο σύστημα, τις θέσεις, την ιεραρχία, την διαφοροποίηση, τον σκοπό και τα όρια, αλλά και να δώσουμε μεγάλη σημασία στην θεραπευτική σχέση και συμμαχία. Η πρόκληση στην Συστημική θεραπεία είναι να φύγουμε από τη στενότητα του εγώ, τη στενότητα του θεραπευτικού δωματίου και να ανοιχτούμε στο εμείς και την σχέση, σαν μέρος της αμοιβαίας διαδραστικής διαδικασίας. Επομένως έχουμε να δούμε τη σχέση του ατόμου με το σώμα του, με τον εαυτό του, με τους άλλους, με το ευρύτερο περιβάλλον –φυλή, έθνος, κουλτούρα, και το ανοίγουμε πιο πολύ στη σχέση του ατόμου με τη φύση ή/και το υπερβατικό. Τέλος και εδώ η σχέση είναι αυτή που υπερβαίνει τεχνικές, προσεγγίσεις και θεραπευτές. Γιατί η σχέση θεραπεύει.
