Η ζωή δεν είναι όπως θα έπρεπε να είναι. Ο τρόπος όμως που την αντιμετωπίζεις είναι που κάνει τη διαφορά.
Virginia Satir
Όλες οι προσεγγίσεις στοχεύουν στην ανάπτυξη του θεραπευόμενου, ώστε να ελευθερωθεί από όσα τον βασανίζουν. Από την άλλη σε όλες τις προσεγγίσεις το κοινό σημείο είναι η επιθυμία ο θεραπευόμενος να φτάσει στην ολοκλήρωση, είτε αυτό λέγεται αυτοπραγμάτωση, είτε ολοκληρωμένη Gestalt, είτε αυτογνωσία, είτε ολοκληρωμένη αίσθηση του εαυτού. Ανεξάρτητα από την προσέγγιση, η θεραπευτική σχέση είναι αυτή που θρέφει την ψυχή και φροντίζει τις πληγές, λειτουργώντας σαν δίχτυ ασφαλείας ή επουλωτική εμπειρία και για τις άλλες σχέσεις του θεραπευόμενου. Τα απαραίτητα συστατικά για να πετύχει αυτή η συνταγή είναι η αυθεντικότητα, η ελευθερία, η ασφάλεια, ο σεβασμός και το νοιάξιμο. Να μπαίνουμε και οι δυο σε αυτή την διαδικασία με την αλήθεια της δεδομένης στιγμής χωρίς να καταργούμε ή να διαταράσσουμε το όριο επαφής μας.
Με αυτό το κείμενο θέλω δείξω με λίγα λόγια τον τρόπο που εργάζομαι με την Συνθετική προσέγγιση. Από τις πρώτες κιόλας συνεδρίες ξεκινώ να χρησιμοποιώ τον κύκλο εμπειρίας της Gestalt. Έτσι εστιάζω και μαζεύω πληροφορίες από τον θεραπευόμενο και φτιάχνουμε μαζί έναν φόντο και από εκεί μια μορφή ενδιαφέροντος. Σε αυτό το στάδιο και πριν φτάσουμε στην επίγνωση, βάζω και την Συναλλακτική Ανάλυση με το μοντέλο ΓΕΠ. Είναι σημαντικό ο θεραπευόμενος να αντιληφθεί από ποια θέση του μοντέλου μιλάει. Και ξαναγυρνώ στην Gestalt αναζητώντας τις επιγνώσεις μέσα από την πολικότητα που προκύπτει, αλλά και τις μεταβιβάσεις. Με αυτόν τον τρόπο θα ακουστούν και οι δύο πόλοι και υπάρχει μια ευκαιρία να συναντηθούν, ώστε το Εγώ να συναντήσει το περιβάλλον και η εμπειρία της επαφής να γίνει πιο ενδιαφέρουσα. (Γιαννακούρου, 2018) Την ίδια στιγμή όμως ανασύρονται και ασυνείδητες πτυχές του θεραπευόμενου, όπως υποστηρίζει η Ψυχοδυναμική, και βγαίνουν στο φως σαν μορφές, κατά την Γκεσταλτ. Σε αυτό το σημείο ο θεραπευόμενος έχει να αποφασίσει πώς και άν θέλει να κινητοποιηθεί προς κάποια δράση, ώστε να ενισχύσει την ενήλικη κατάσταση του, κατά την Συναλλακτική.
Βέβαια, όλα τα παραπάνω δεν θα ήταν τίποτα άλλο από μια εγκεφαλική διαδικασία, αν δεν επεδίωκα να εργαζόμαστε σε τρία επίπεδα: το συναισθηματικό, το νοητικό και το σωματικό. Οι πρώτοι μου θεραπευτές ήταν σωματικοί και έτσι εκπαιδεύτηκα από πολύ νωρίς στο πως μπορούν η αίσθηση, το συναίσθημα και η σκέψη μου να βρίσκονται όσο τον δυνατόν σε ακολουθία και συνεργασία. Και η αλήθεια είναι πως μέσα από αυτή την διαδικασία έμαθα να νοιώθω ασφαλής. Την δική μου λοιπόν βιωματική εμπειρία μεταφέρω στον θεραπευόμενο και αυτή προσδοκώ σταδιακά να εφαρμόσει, ώστε να αποκτήσει επίγνωση της κάθε στιγμής. Αν συνηθίσει να παίρνει πληροφορίες από κάθε του κίνηση και επιλογή, είτε σε επαφή με τον ίδιο του τον εαυτό, είτε σε διάδραση με τους άλλους, θα είναι συντονισμένος στο εδώ και τώρα, αλλά κυρίως μέσα από την επαφή μας θα μάθει και μόνος του να ανατρέχει μέσα του, να ερευνά, βάζοντας έτσι ένα σπόρο εμπιστοσύνης στον εσωτερικό του παρατηρητή και θεραπευτή.
Μπαίνοντας στην διαδικασία της Αυτογνωσίας χρειάζεται να θυμόμαστε πως όταν ένας άνθρωπος ξεκινάει να μετατοπίζεται μέσα στη θεραπεία, μετατοπίζεται και στη ζωή του. Κι όταν μετατοπιστεί στη ζωή του, έχει μεγάλες πιθανότητες να δει και το περιβάλλον του να μετατοπίζεται. Και αυτά τα λέω με πλήρη επίγνωση της δυσκολίας που έχει αυτή η διαδικασία, αλλά και την βεβαιότητα πως κάποιες θεραπευτικές σχέσεις μπορεί να κλείσουν πριν προλάβει να γίνει αυτή η μετατόπιση.
- Γιαννακούρου, Ζ., (2018). Gestalt με Ζωή: μια ολιστική προσέγγιση που οδηγεί στην πληρότητα, Αθήνα, εκδ. Ασημάκης.
- Satir, V., (1988). Πλάθοντας ανθρώπους, (Λ. Στυλιανούδη μετάφραση), Αθήνα, εκδ. Κέδρος.
